Abdij van Cluny

Cluny had in de middeleeuwen de machtigste kloosterorde van het Westen. Abt Hugues de Semur wilde een abdijkerk die de macht van god op aarde en de macht van Cluny uitdrukte. Hij liet in 1088 de Maïor Ecclesia bouwen met een lengte van 187 meter en een breedte van 90 meter. Gedurende 400 jaar was dit de grootste Christelijke kerk.

Hoewel de kerk is vernield, geven de resten een goede indruk van de enorme omvang die het gebouw destijds had. Er zijn nog enkele torens overeind gebleven. Met een 3D-film en digitale hulpmiddelen wordt in beeld gebracht hoe het er ooit heeft uitgezien.

De benedictijner abdij van Cluny is aan het begin van de 10^e eeuw gesticht op grond die door Guillaume d’Acquitaine, graaf van Mâcon, had geschonken aan 12 Benedictijner monniken en hun abt Bernon. De abdij viel rechtstreeks onder de paus en was onafhankelijk van de wereldlijke macht. De monniken leefden onder de regel Ora et Labora (bid en werk). Door giften van gelovigen was het een zeer rijke abdij. Vanwege de vele relikwieën werd Cluny een bedevaartsoort.

Cluny had in de middeleeuwen invloed over heel Europa. Onder gezag van deze abdij werden elders tal van nieuwe kloosters en priorijen gesticht. Cluny stond in de middeleeuwen aan het hoofd van zo’n 1.400 kloosters en priorijen en ongeveer 10.000 monniken. Verder was Cluny, met zijn bibliotheek, scriptorium (schrijfzaal) en studiecentrum ook een intellectueel centrum.

Geleidelijk nam de macht van Cluny af. In 1789, tijdens de Franse revolutie, werd de abdij nationaal bezit. De kerk is na de Franse revolutie grotendeels vernietigd. De stenen werden gebruikt voor de huizenbouw in het dorp.

Op enkele dagen na, is de abdij het gehele jaar open. Het kloostergebouw is niet te bezichtigen. Opgravingen zijn te zien in het paleis van de abt Jean de Bourbon. Zie voor de actuele openingstijden en toegangsprijzen de website van de abdij. Er is Nederlandstalige documentatie beschikbaar. De audiogidsen zijn in het Frans, Engels en Duits.