Moulins-Engilbert

De watermolens in de riviertjes de Garat en de Guignon, die van noord naar zuid door het stadje stromen, gaven Moulins-Engilbert z’n naam. De riviertjes zelf zijn verantwoordelijk voor de bijnaam “La Venise Morvandelle” (het Venetië van de Morvan).

Moulins Engilbert kwam tot ontwikkeling door de ligging op een kruispunt van Romeinse wegen. In de middeleeuwen werd er een kasteel gebouwd dat in de loop der tijd in verval is geraakt. De oudste resten dateren uit de 10^e eeuw. De twee torens, bij de entree, dienden tijdens de Franse revolutie als gevangenis. De ruïnes van het kasteel zijn vrij te bezichtigen.

Andere middeleeuwse gebouwen in het centrum van Moulins-Engilbert bleven beter bewaard. In de nauwe straatjes staan nog mooie huizen uit de 14^e, 15^e en 16^e eeuw. De oude toren die ooit diende als opslagplaats voor zout, de Tour du Grenier de Sel, is opgeknapt en op de begane grond is een winkeltje geopend waar boeren uit de omgeving gezamenlijk hun eigen producten verkopen.

Wie door het stadje wandelt, komt op de gevels van gebouwen ook een aantal fresco’s tegen. Drie artiesten schilderden in totaal 22 trompe-l’oeils. Het toeristenbureau heeft een folder beschikbaar met een route langs deze muurschilderingen.

De omgeving van Moulins-Engilbert is landelijk en richt zich vooral op het fokken en houden van de Charolais koeien. Van oudsher heeft het stadje een gerenommeerde veemarkt. In 1983 verhuisde die vanuit het centrum naar een nieuw veilinggebouw aan de rand van de bebouwde kom. Op dinsdagochtend vinden de veilingen van koeien plaats. Ze zijn open voor publiek. In het centrum van Moulins-Engilbert is in een museum gewijd aan de geschiedenis van de landbouw en veehouderij in de Morvan. Dit museum, het Maison d’Élevage et du Charolais, is alleen in het toeristenseizoen geopend.

De reguliere weekmarkt van Moulins-Engilbert is doorgaans op de eerste dinsdag van de maand op en rond het Place du Champ de Foire.