Houtvlotterij

Vanaf het begin van de 16^e eeuw zocht Parijs z’n toevlucht tot de Morvan voor brandhout. In 1804 vertrokken er 3.535 houttreinen uit de omgeving van Clamecy naar de hoofdstad. Die waren samen goed voor meer dan 700.000 steres aan hout.

Aan het eind van de 18^e eeuw bereikte de houtvlotterij z’n hoogtepunt. Daarna ging het langzaam bergafwaarts door de opkomst van binnenvaartuigen en van steenkool. De laatste houttrein vertrok in 1876 uit Clamecy.

Het hout werd ‘s winters gekapt. De kooplui beitelden hun merk in de uiteinden van de stam en wierpen de boomstammen in het water. Die dreven vanzelf naar Clamecy waar ze op het droge werden getrokken, per merk werden gesorteerd, en tot de lente werden opgeslagen. In Clamecy  werd het hout verkocht aan de kooplui uit Parijs.

In het voorjaar werden de boomstammen tot vlotten samengebonden. Van die vlotten werden treinen gevormd met een breedte tot 4,5 meter en een lengte tot 75 meter. Via de Yonne en de Seine zette zo’n trein richting Parijs waar hij na een tocht van 11 dagen aankwam. De vlotter ging daarna te voet terug naar Clamecy.

Een zaal in het Museum d’Art et d’Histoire Romain Roland in Clamecy is gewijd aan de houtvlotters. In sommige jaren worden er ’s zomers festivals georganiseerd naar aanleiding van de traditie van het houtvlotten.